Utrecht, 11 april 2018 – Al jaren op rij constateert de Inspectie van het Onderwijs een afname van de kwaliteit van het Nederlandse onderwijs. De politiek weigert stelselverantwoordelijkheid te nemen en met een groot plan van aanpak te komen. In het vandaag verschenen rapport Staat van het Onderwijs, schrijft Inspecteur-generaal Vogelzang: “We moeten wel concluderen: door de jaren heen glijden de resultaten van het Nederlandse onderwijs af. Hier maak ik me echt zorgen om.” De huidige coalitie is het aan de maatschappij verplicht die zorgen serieus te nemen. Dat gebeurde in het verleden onvoldoende.
Hier maak ik me echt zorgen om of deze quote hier wel goed staat
Het rapport toont wederom verdere verscherping van de kansenongelijkheid aan, en neemt nu echt stelling door het te benoemen: “segregatie”. We zien in Nederland een kloof ontstaan. Vroeger was onderwijs een springplank om die te overbruggen, maar die functie brokkelt af. Vogelzang vraagt de lezer letterlijk: “Wie neemt verantwoordelijkheid?” Het Landelijk Aktie Komitee Scholieren vindt het duidelijk bij wie die verantwoordelijkheid ligt: “We kunnen dit probleem niet meer afschuiven op zwakke argumenten als schoolverschillen of onderwijsvrijheid. Het is tijd dat de huidige coalitie deze handschoen oppakt.” aldus Anouk Gielen, voorzitter van het LAKS. Helaas constateert het LAKS van die kant nog weinig daadkracht of visie. De VVD heeft op onderwijs een Kamerlid, dat warm loopt voor sport, maar anderszins totaal niet betrokken lijkt te zijn bij het onderwijs. D66 heeft een Kamerlid dat zijn uiterste best doet, maar vermoedelijk wordt geremd door deelname aan de coalitie. Het CDA en de ChristenUnie (onder wie de minister voor onderwijs, Arie Slob) houden zich liever bezig met bizarre en verschrikkelijk dure symboolpolitiek in de vorm van de maatschappelijke diensttijd. Van investeringen in het onderwijs of aanpassingen aan het stelsel die aansluiten op de rapporten van de inspectie, is nog amper sprake. De werkelijke vraagstukken: docententekort, segregatie, kansenongelijkheid en dalende kwaliteit worden neergelegd bij de sector en bij de scholen. Van deze politiek hoeven we geen grootse plannen te verwachten. Ze gebruiken de diversiteit en de autonomie van scholen als een excuustruus om te zeggen dat elke school het zelf mag uitzoeken. Ook de onderwijsinspectie schrijft tussen de regels door dat iedereen de verantwoordelijkheid doorgeeft: “Maar laten we ons niet achter deze afzonderlijke vragen verschuilen”, zo is te lezen in de Staat van het Onderwijs. Anouk Gielen vat het als volgt samen: “Deze politieke stellingname is nieuw van de Inspectie en we zijn trots op hen dat zij een klein beetje ten strijde trekken. Als de inspecteurs zich zorgen maken, dan moet heel Nederland zich zorgen maken. En de politiek? Die moet veel meer doen dan zich alleen zorgen maken. De politiek moet verantwoordelijkheid nemen.”