Waarom vragen we er aandacht voor? Bij veelvoorkomende beroepsbenamingen denken we vaak aan mannen. Denk bijvoorbeeld aan docent, schoolleider, leraar, directeur of een meer voor de hand liggend voorbeeld: brandweerman. Als een vrouw deze functie bekleedt, veranderen we vaak de beroepsbenaming naar bijvoorbeeld docente, schoolleidster, lerares, directrice of brandweervrouw. Waarom veranderen we de benaming van het beroep als een vrouw deze functie uitoefent? Soms wordt ook het bijvoeglijk naamwoord vrouwelijke gebruikt, bijvoorbeeld vrouwelijke conciërge. Dit wordt zelden gedaan bij mannen: we spreken bijvoorbeeld bijna nooit van een mannelijke conciërge. We vinden het belangrijk dat beroepsbenamingen gendervrij zijn. Mensen die zich niet identificeren als mannen kunnen namelijk ook docent, directeur of schoolleider zijn, zonder dat er een aanpassing nodig is op deze woorden. bgeernode eprs: b
RkJQdWJsaXNoZXIy ODY1MjQ=